Miły mój, bolesny… lub apokryf wieczorny

Twoja głowa umęczona,

Nasycona cieniami,

Którą dzień pochylił jak gałąź, ugiętą

Pod soczystymi owocami ptaków.

Chodź, Miły mój, okryję cię zmierzchem,

Pocałunkiem wmodlę w noc, 
Która cię wygoi.

Lęk

Twoje oczy

I ten ptak w nich

Nie znajdujący drogi powrotnej

Do gniazda,

Kołujący nad nieczytelnym

Pismem ziemi.

zbyt dosłowny

jesteś niepochwytny

dla dłoni Boga

uwydatnij
co w nas
nie sprzyja nicości

pochmurne niebo
dziś nawet ptakom
wstęp wzbroniony

twoja twarz

nie znająca ironii

cała na tak