istnienie tak przestronne

że pomieści je tylko

nieobecność

jej samotność

gdy patrzy

przez nią

nie narodzić się

pozostać

przy pełni

milczą o tobie

skrojone na naszą nie

na twoją miarę słowa

język pustki
nieczytelny dla jego pełni
stąd samotność

niknie w oczach

przybiera

na świetle

Rabbi Mosze z Kobrynia nauczał: „Kiedy wypowiadasz przed Bogiem jakieś słowo, wejdź w słowo całym swoim ciałem”. Jeden ze słuchaczy zapytał: „Jak może człowiek, który jest taki duży, wejść w małe słowo? „ Kto myśli, że jest większy niż słowo”— powiedział cadyk — „o tym w ogóle nie mówimy.

MARTIN BUBER, „Opowieści chasydów”

W pociągu z Yao do Hashimato

Po mojej lewej wysuszona matka
Po mojej prawej upojona latem córka
Słuchają tych wierszy

Shiva Prakash HS

odpływ

morze cofa się 

czy brzeg?

Z Buddy

Narodziny:

Przypis do cierpienia.

przekonać nicość

że 

warto

***

Nisko, tuż nad ziemią, ptak przeciął drogę,

Zahaczając cieniem o trawy. Droga

Została w nim.

jeśli cię nie ma 

o co pytają niedomknięte ja

niedokończony świat

oczy które widzą 
więcej bo 
użyczone

oddech
granica dzieląca cię
od nieprawdopodobieństwa

nikt nie wrócił stamtąd
zajęci
życiem

twój wkład
w powszechne ubywanie
coraz większy

świta
światło wydobywa rzeczy
z ich snu o świecie

ubywasz
każdy dzień oddala cię
od śmierci

wymilczany 
uwiarygodniony przez ból
możesz teraz mówić